کلاس پویا و شاد با روش‌های تدریس خلاقانه، به دانش‌آموزان انگیزه و شوق آموختن می‌دهد
آموزگار دبستان عشایری چند پایه شهید عباس قطبی نژاد در جیرفت از دغدغه‌های خود برای تدریس دانش‌آموزان محروم عشایر می‌گوید و تاکید می‌کند منتظر نمی‌نشیند تا کمک برسد و خودش همیشه مشکلات را برطرف کرده است.
وقتی پای صحبت معلم جوانی از آموزش و پرورش عشایری کرمان می‌نشینی، دلت شیرین می‌شود از این همه عشق و علاقه‌ای که به حرفه مقدس آموزگاری دارد. وقتی از او شیوه‌های تدریس را می‌شنوی، حتی اگر سررشته و ذوقی هم نداشته باشی، خواسته و ناخواسته وادار به تحسین می‌شوی.
ساره اسکندری آموزگار دبستان عشایری چند پایه شهید عباس قطبی نژاد شهرستان جیرفت، فارغ التحصیل حوزه علمیه و در مقطع کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی در حال ادامه تحصیل است. وی یکی از این معلمان خوش‌ذوق، خوش‌اخلاق، دغدغه‌مند و دلسوز استان کرمان است و با وجود اینکه می‌تواند در یکی از شهرهای خوش آب‌وهوا و برخوردار این استان فعالیت کند، اما روزانه یک ساعت با خودروی شخصی رانندگی می کند تا به مدرسه عشایری در منطقه جیرفت برسد.
این معلم کرمانی در خصوص اقداماتی که برای دانش آموزان عشایری انجام می‌دهد، خاطرنشان کرد: «همیشه سعی کرده ام محرومیت ها را از کلاس حذف کنم و منتظر ننشینم تا کمک از جایی برسد و خودم همیشه خودجوش مشکلات را بررسی و برطرف کرده ام و به دانش آموزانم به چشم فرزندانم نگاه کرده و می‌کنم. همیشه سعی کرده ام حتی بهتر از فرزندم برای تحصیل آنها و آموزش برتر آنها وسایل آموزشی و امکانات فراهم کنم. به فضای داخل کلاسم اهمیت بسیاری می دهم و در آغاز سال تحصیلی آماده سازی کلاس را خودم برعهده داشته و تمامی وسایل جانبی که نیاز بود را خریداری کرده و در کلاس نصب و حتی کف کلاس را موکت کرده ام.»
اسکندری در مورد نحوه مدیریت کلاس و دانش آموزانش بیان کرد: «کلاس من یک کلاس کاملا پویا و فعال و شاد است. قبل از شروع تدریس با آگاهی کامل وارد کلاس می شوم و به دلیل نبود امکانات آموزشی در مدرسه، هر آنچه را که نیاز است خریداری و آماده می کنم و با خودم به کلاس می برم و در اکثر روزهای هفته تغذیه خریداری می کنم و دست پر وارد کلاس می شوم.»
وی در مورد روش تدریس خود در ارتباط با دانش آموزان عشایری بیان کرد: «درس جدید را با طرح یک سوال شروع می کنم تا از میزان اطلاعات و آگاهی دانش آموزان مطلع شوم و در روش تدریسم از اجرای نمایشنامه، شعرخوانی و تقلید صدا استفاده می کنم و این کار حتی باعث شده دانش آموزانم با شوق بیشتری به درس گوش دهند و همیشه منتظرند تا ببینند من از چه تن صدایی استفاده می کنم. بعد از تدریس از بچه ها می خواهم تا آن متن را با تقلید صدایی که خودشان علاقه دارند بیان کنند. در این میان دانش آموزان مستعدی دارم که حتی صدای تقلیدی من را کامل بیان می کنند.»
وی همچنین با اشاره به بازی های کلاسی و یا در حیاط مدرسه که مرتبط با درس هستند، افزود: «سعی می کنم در ارتباط با موضوع درس یک بازی را طراحی کرده و به کمک بچه ها اجرا کنیم. به طور مثال برای تدریس درس آدم برفی کلاس اول، برای ایجاد انگیزه و هیجان و شوق برای یادگیری بیشتر دانش آموزان را به حیاط آوردم و با برف شادی فضای برف بازی را برای بچه ها ایجاد کردم و کلی لذت بردند به طوری که با شوق زیادی به درس گوش می دادند و آن روز، روز ماندگاری برایشان شد.»
این معلم با تاکید بر اینکه به خودم افتخار می‌کنم و هیچگاه خسته نمی‌شوم، افزود: «مهم این است که بتوانیم دانش‌آموزان مناطق محروم را پرورش دهیم و از دل همان محرومیت‌ها خلاقیت‌های جدید ایجاد کنیم و این بهترین دستمایه برای آموزش و پرورش است.»
