اين خير کثيرى که خداوند متعال در سوره‌ى مبارکه‌ى کوثر مژده‌ى آن را به پيامبر اکرم داد و فرمود: «انّا اعطيناک الکوثر» که تأويل آن، فاطمه‌ى زهرا (سلام‌اللَّه‌عليها) است . درحقيقت مجمع همه‌ى خيراتى است که روز به‌ روز از سرچشمه‌ى دين نبوى، بر همه‌ى بشريت و بر همه‌ى خلايق فرو مى‌ريزد. خيلى‌ها سعى کردند آن را پوشيده بدارند و انکار کنند، اما نتوانستند؛ «واللَّه متمّ نوره و لو کره الکافرون».

ما بايد خودمان را به اين مرکز نور نزديک کنيم؛ و نزديک شدن به مرکز نور، لازمه و خاصيتش، نورانى شدن است. بايد با عمل، و نه با محبت خالى، نورانى بشويم؛ عملى که همان محبت و همان ولايت و همان ايمان، آن را به ما املاء مى‌کند و از ما مى‌خواهد.

با اين عمل، بايد جزو اين خاندان و وابسته‌ى به اين خاندان بشويم. اين‌طور نيست که قنبرِ درِ خانه‌ى على (ع) شدن، کار آسانى باشد. اين‌گونه نيست که «سلمان منّا اهل‌البيت» شدن، کار آسانى باشد.

ما جامعه‌ى مواليان و شيعيان اهل‌بيت (ع)، از آن بزرگواران توقع داريم که ما را جزو خودشان و از حاشيه‌ نشينان خودشان بدانند؛ «فلان ز گوشه‌ نشينان خاک درگه ماست». دلمان مى‌خواهد که اهل‌بيت درباره‌ى ما اين‌طور قضاوت کنند؛ اما اين آسان نيست؛ اين فقط با ادعا به دست نمى‌آيد؛ اين،  عمل و گذشت و ايثار و تشبه و تخلق به اخلاق آنان را لازم دارد.

شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)تسلیت باد.

منبع