به گزارش مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش؛ روایت؛ روایتِ عاشقی است؛ روایتِ پروانگی؛ روایتِ انسان های صادقی که همین چند صباح پیش در کره خاکی می زیستند و توانستند تا آسمان ها پرواز کنند.

روایت انسان هایی که زمانه شان را شناختند؛ فهمیدند چه راهی را باید در زندگی طی کنند و کاری کردند کارستان؛ تا برای همیشه و با وعده الهی، زنده باشند و در پیشگاه خدایشان روزی بخورند...

روایت قِصه این هفته ما؛ روایتِ بانویی از تبار خوبان و با خدایان است.

خانم معلم نور و ایمان، خانم رقیه رضایی‌؛ بیست و دوم فروردین ۱۳۴۴، در شهر قزوین به دنیا آمد. تا پایان دوره متوسطه در رشته تربیت‌ معلم درس خواند و بعد از فارغ التحصیلی به استخدام آموزش و پرورش در آمد.

قهرمان قصه ما؛ عاشق بود، عاشق معلمی، عاشق چشاندن معرفت خدایی و نور الهی به دانش آموزانش؛ عاشقانه کلاس درس را به سنگر توحید و کسب علم تبدیل کرده بود.

نهم مرداد ماه سال ۱۳۶۶، در زمانی که تنها 21 سال داشت؛ در محل امن الهی، در خانه خدا و در در مکه مکرمه هنگام شرکت در راهپیمایی برائت از مشرکین توسط عوامل رژیم سعودی به شهادت رسید.

خانه ابدی و یادگار جسم دنیویش، اکنون در گلزار شهدای قزوین است و محلی برای دیدار شاگردان و عزیزانشان.

 

بخشی از وصیت نامه شهیده رقیه رضایی:

 

به نام آنکه هستی بخش کائنات و وجود بی انتها و غایت آمال عارفین و نهایت آرزوی مشتاقان و معشوق عاشقان شب زنده دار و روشنی بخش دل سالکان و خالق یکتای عالمین و معبود بی نیاز بندگان و روزی دهنده آمرزنده مرزوقین و برانگیزنده بر حق 124 هزار پیامبر و فرستنده دین کامل و کتاب آسمانی کامل قرآن کریم و رسول ختمی مرتبت پیامبر اسلام (ص) و عطا کننده مقام عصمت به چهارده معصوم علیهم السلام است.

پروردگارا؛ زبان مرا به هدایت گویا کن و قلبم را به تقوی الهام فرمای و چنان کن که از صراط مستقیم به جانب تو راه گیرم با دین مبین تو بمیرم و با دین مبین تو سر از خاک بردارم.

 

روحش شاد و یادشان گرامی

با تقدیر از اداره کل شاهد و ایثارگران وزارت آموزش و پرورش

 

منبع