به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل معاونت پرورشی و فرهنگی به نقل از ایکنا، محمدرضا مسیب زاده مشاور وزیر آموزش و پرورش و دبیر کمیسیون آموزش عمومی قرآن در حاشیه برگزاری هشتمین دوره مسابقات همخوانی قرآن کریم و مدیحه‌سرایی قرآن‌آموزان مراکز دارالقرآن سراسر کشور در بخش دختران که در دزفول برگزار شد در پاسخ به این سوال که عملکرد آموزش و پرورش در زمینه آموزش حفظ قرآن کریم را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ گفت: با نگاه به گذشته می‌بینیم که کارهای زیادی انجام شده است و البته تا قله فاصله داریم. با اطمینان می‌گویم که آموزش و پرورش بعد از فرمایش مقام معظم رهبری یکی از اولین دستگاه‌هایی بود که به فرمان ایشان لبیک گفت و اقدامات خود در زمینه حفظ قرآن کریم را با اجرای طرح نور، حفظ جزء ۳۰، حفظ سور منتخب و حفظ موضوعی آغاز کرد.

وی اضافه کرد: در سامانه راه‌اندازی شده از سوی شورای توسعه فرهنگ قرآن کریم، از بین یک هزار و ۱۳۰ نفر، ۹۵۰ نفر دانش‌آموز و معلم عضو بودند. بی شک موفق ترین دستگاه اجرایی برای حفظ عمومی قرآن کریم، آموزش و پرورش و مراکز دارالقرآن‌ها بودند اما باید از مؤسسات قرآنی هم که دنبال آموزش حفظ کل قرآن هستند بسیار قدردانی کرد. 

مسیب زاده اضافه کرد وظیفه‌ای که قانونگذار برای آموزش و پرورش تعیین کرده حفظ سه جزء از قرآن کریم است که می‌تواند پیوسته و یا ناپیوسته باشد. وظیفه ما حفظ کل قرآن کریم نیست.

وی در پاسخ به این سوال که دانش‌آموزان دغدغه دارند که بعد از مسابقات کشوری رها می‌شوند و شرایط برای مراحل بعدی برای آنها فراهم نمی‌شود، نظرتان در این زمینه چیست؟ افزود: این نکته درست است اما برگزاری این مسابقات از سطح مدارس آغاز شده، به دارالقرآن، منطقه و استان رسیده است. این یعنی اینکه آموزش و پرورش بسترسازی کرده است. می‌خواهم از این فرصت استفاده کنم و خطاب به دانش‌آموزان بگویم که از اینجا به بعد باید زکات علمشان را خودشان پس دهند. یعنی باید خودشان مربی و کارگردان بشوند و گروه تشکیل دهند. 

وی گفت: فراموش نکنیم وقتی که ما در عرصه فعالیت‌های قرآنی قرار می‌گیریم همه لباس خادمی به تن داریم و دانش‌آموزان این را تکلیف خود بدانند. 

مسیب زاده اظهار کرد: وقتی که فرد از مرحله دانش‌آموزی عبور کرد عملا دیگر زیر نظر آموزش و پرورش نیست، عده‌ای دانشگاه می‌روند و زیر نظر وزارت علوم هستند، عده‌ای سرباز می‌شوند و عده‌ای هم تشکیل خانواده می‌دهند. مهم این است که ما در هر کجا که هستیم نقش خود را ایفا کنیم.