به گزارش اداره اطلاع‌رسانی و روابط‌عمومی آموزش و پرورش استان سمنان، الهه اسکندرپور آموزگار شهرستان میامی در تجربه‌نگاشت خود به بیان چگونگی شیوه اجرای طرح خلاق «داستان‌های امید» پرداخت و گفت: با آغاز سال تحصیلی جدید، به‌عنوان معلم در یک مدرسه ابتدایی مشغول به تدریس شدم و همواره در جستجوی راه‌هایی بودم تا دانش‌آموزانم را با ارزش‌ها و دستاوردهای انقلاب اسلامی، آشنا و آن‌ها را به اخلاق نیکو و رفتارهای مثبت ترغیب کنم برای همین تصمیم گرفتم از پویش معلمانه بهره‌برداری کرده و ایده خلاقانه‌ای برای تدریس تاریخ انقلاب اسلامی طراحی کنم.

می‌خواستم دانش‌آموزان را نه‌تنها با تاریخ آشنا ساخته؛ بلکه احساس مسئولیت و همدلی را در دل‌های آن‌ها بپرورانم. در همین اثنا برنامه‌ای به نام «داستان‌های امید» در ذهنم جرقه زد.

در این طرح، هر هفته یکی از دستاوردهای انقلاب اسلامی را معرفی می‌کردم و از دانش‌آموزان می‌خواستم تا درباره آن بیندیشند و ایده‌های خود را بیان کنند و از آن‌ها خواستم تا داستان‌هایی از زندگی روزمره خود بنویسند که نشان‌دهنده تأثیر این دستاوردها بر زندگی‌شان باشد.

در نخستین جلسه، معلم از دانش‌آموزان درباره حقایق اولیه انقلاب اسلامی سخن گفت و به آن‌ها یادآوری کرد که چگونه مردم با اتحاد و همدلی بر مشکلات فائق آمدند و سپس از آن‌ها خواستم درباره مفهوم آزادی بیندیشند و این‌که این آزادی چگونه می‌تواند در زندگی روزمره‌شان تجلی یابد.

دانش‌آموزان با شور و شوقی مثال‌زدنی شروع به نوشتن داستان‌های خود کردند و یکی از دانش‌آموزان به نام سارا، داستانی درباره دوستی‌اش با همکلاسی جدیدش نوشت. او در داستانش به این نکته اشاره داشت که چگونه با محبت و حمایت از یکدیگر می‌توانند احساس آزادی و امنیت بیشتری داشته باشند.

در هفته‌های بعدی، موضوعات مختلفی ازجمله «عدالت اجتماعی»، «احترام به حقوق دیگران» و «خودباوری» را مطرح کردم و هر دفعه دانش‌آموزان با خلاقیت و اشتیاق بیشتری داستان‌های خود را به اشتراک می‌گذاشتند.

آن‌ها آموختند که چگونه ارزش‌های انقلاب اسلامی می‌تواند در زندگی روزمره‌شان تجلی پیدا کند و تصمیم گرفتم یک نمایشگاه کوچک از دست‌نوشته‌های دانش‌آموزانم در مدرسه برگزار کنم و مطمئن بودم این نمایشگاه فرصتی بود تا والدین و دیگر معلمان با دستاوردهای دانش‌آموزان آشنا شوند و ارزش‌های انسانی و اخلاقی که از انقلاب اسلامی نشأت‌گرفته را مشاهده کنند.

در روز نمایشگاه، فضای مدرسه مملو از شادی و نشاط بود و والدین با افتخار داستان‌های فرزندانشان را می‌خواندند و سایر معلمان هم از خلاقیت دانش‌آموزان شگفت‌زده شدند.

با دیدن این همه شور و شوق، احساس رضایت می‌کردم و می‌دانستم که این برنامه نه‌تنها باعث آشنایی دانش‌آموزان با تاریخ کشورشان شده؛ بلکه روحیه همدلی، مسئولیت‌پذیری و احترام به یکدیگر را در آن‌ها تقویت کرده است.

در پایان سال تحصیلی متوجه شدم که دانش‌آموزانم نه‌تنها در درس‌ها پیشرفت کرده‌اند؛ بلکه اخلاقی نیکو پیدا کرده و یاد گرفته بودند که چگونه با یکدیگر همکاری کنند، به یکدیگر یاری رسانند و ارزش‌های انسانی را در زندگی روزمره خود پیاده کنند.

این پویش معلمانه برای من نه‌تنها تجربه‌ای آموزشی بود؛ بلکه سفری روحانی برای ساختن نسلی آگاه و مسئولیت‌پذیر بود تا به یادگارهای انقلاب اسلامی افتخار کنند و آینده‌ای روشن برای کشورشان رقم ‌زنند و به‌سوی فردایی بهتر رهنمون شوند.